#focus londen is over en uit

Ja beste mensen inmiddels ben ik weer onderweg naar huis toe. Heel anders dan ik had verwacht. Het was voor mij de bedoeling dat ik vanuit Segovia door zou reizen naar Londen om daar het parcour te verkennen van de Paralympische Spelen waarop ik later dit jaar had willen racen voor die plak. Maar het is voor mij helaas net niet gelukt want ik was enorm hard op weg. Vrijdag 15 juni stond de tijdrit in Segovia op het programma. Om 15:55 mocht ik starten achter de wereld en paralympisch kampioen op de weg. De man startte 1 minuut voor me. Achter mij startte mijn NL-teammaat Jetze Plat. Eigenlijk was ik best wel tevreden met deze volgorde want beide mannen had ik in Rome verslagen met de tijdrit. De afstand die we moesten afleggen was 21 KM en dus eigenlijk best wel lang vergeleken met de Spelen (16.2KM). Ik had goed in mijn hoofd hoe ik de tijdrit wilde indelen. Nadat ik gestart was besloot ik niet te gek het dorpje uit te rijden. Eenmaal op het lange vlakke rechte stuk ben ik snelheid gaan maken en zocht ik het juiste ritme op! Dit lukte goed. Na een minuut of 10 zag ik voor mij de auto die mijn voorganger volgde. Ik besloot mijn ritme vast te houden en me niet op te blazen want ik moest nog een pittig stuk na het keerpunt. Eenmaal op het keerpunt aangekomen en gedraaid te zijn lukte me het weer heel goed om in dat ritme te komen. Ik bleef doorstampen maar zag dat mijn voorganger wel kleiner werd. Ik besloot me daar niet door af te laten leiden want het ritme voelde zo goed dat ik dat niet wilde verstoren. De laatste 5 KM voelde erg zwaar en gelukkig lukte het me in het laatste stuk om nog te versnellen. Dit was ongeveer 2 KM voor het einde. Toen ik over de streep kwam en niemand mij had ingehaald tijdens de rit had ik een kapot maar goed gevoel. Nu werd het afwachten en dat is altijd heel spannend. Na ongeveer een half uur kreeg ik door dat ik 7e was geworden. Dit was een ontzettende teleurstelling want ik was tot de conclusie gekomen dat ik mijn beste tijdrit ooit had gereden. Geen directe kwalificatie dus en nu moest het op de wegwedstrijd gebeuren waar ik oorspronkelijk ook bij toeval mijn nominatie op had. Maar met de ervaring die ik het afgelopen jaar heb op gedaan wist ik dat ik een heel eind kon komen. Zaterdagmiddag om 15:30 was het zover, de laatste mogelijkheid voor me om kwalificatie voor de Spelen in de wacht te slepen. Voor Johan Reekers mijn andere NL-teammaat was dit ook het geval. Aan hem had ik een pittige want hij heeft jarenlange ervaring in koersen en dus wat dat betreft een flinke voorsprong. De race kenmerkte zich door een pittige klim op kasseien van 7%. De plek waar ook echt een verschil kon worden gemaakt. Vorig jaar had ik dit parcour ook al gereden en ik wist dus wat me te doen stond. De eerste 2 rondes werd er weinig gedaan en eigenlijk werd er gewoon belachelijk langzaam gereden. Ik besloot een paar keer het tempo wat omhoog te gooien en reed daardoor ook best wel wat op kop. Uiteraard wel zuinig met mijn energie omgegaan want de klim kwam er nog aan. Voor de klim in de 1e ronde kwam er een actie van een duitser, iedereen reageerde daar goed op en we konden mee in zijn wiel. Met z’n allen de klim op en ik was tevreden want ik zat er bij. De 2e ronde ging het tempo weer belachelijk omlaag en iedereen bleef maar naar elkaar kijken. Ik besloot maar te gaan rijden en het tempo ging weer omhoog! Vlak voor de klim maakte de Amerikaan Sanchez flink gang omdat hij niet een superklimmer is(wereldkampioen tijdrijden) en dus eigenlijk zoals ik al had verwacht dan een klein voorsprongetje op de rest had. In de eerste instantie leek het allemaal onder controle maar helaas maakte ik in de klim een heel foute keuze door in het wiel te blijven van de Zuid-Afrikaan Ernst van Dijk(Wereld en Paralympisch kampioen weg). Hij klom namelijk niet goed en dat wist ik al van de vorige worldcup en ook van die ene klim hiervoor. Helaas werd er harder door geklommen door de mannen daarvoor en eigenlijk lagen we er toen af. Ik probeerde het gat nog dicht te rijden maar de mannen hadden het gas flink opengetrokken waardoor het voor mij onmogelijk was om weer bij te komen. Op dat moment had ik nog wel de hoop dat het later voorin de koers wat stiller zou vallen en ik met het overgebleven tussengroepje dit kon dichtrijden. Maar dit gebeurde helaas niet en het besef kwam in de laatste ronde pas dat mijn kwalificatie op de tocht stond aangezien Johan wel de slag meehad en voor het podium aan het rijden was. Hij werd uiteindelijk 3e en verloor het in de sprint van de Belg Decleir en de Amerikaan Sanchez. Ik werd uiteindelijk 6e. Teleurstelling overheerste en zo ben ik ook naar het hotel gereden. Conclusie was dat ik door 1 verkeerde keuze alles verloren heb. Later op de avond heb ik een gesprek gehad met de bondscoach en ik stelde aan hem de vraag of ik nog enigszins kans had om naar Londen te kunnen en hij vertelde mij dat ik op dit moment 5e renner ben en dus 1e reserve. Geen Paralympics dus. Dit was even slikken maar wel te begrijpen. Ik kreeg wel van hem mee dat ik het op kracht absoluut niet had verloren maar dat ik het voornamelijk op tactisch gebied heb verloren. Dit is niet stom maar dat heeft ermee te maken dat ik pas 2 seizoenen meedraai. Hij hoopt wel van harte dat ik door ga met handbiken maar snapt ook dat mijn gezin ook de aandacht verdiend. Ik ga door met biken maar het zal er allemaal iets anders uit gaan zien. Tja en hoe gaat het nu verder? Ik heb besloten dat ik uiteraard wel de geplande wedstrijden in Nederland ga starten en binnenkort zal ik ook weer vaker gaan werken. Dit zal even wennen zijn. Daarnaast kijk ik er erg naar uit om wat meer tijd met mijn gezin door te brengen want die kanjers hebben me door dik en dun gesteund. Vele andere mensen wil ik ook hartelijk bedanken voor de fantastische steun en het vertrouwen dat in mij getoond is. Het zijn er teveel om op te noemen. Ik ben nog niet weg maar de berichten op mijn blog zullen iets minder worden. Ik wil via deze weg alle NL-selectieleden die zich hebben geplaatst voor Londen heel veel succes wensen en ik hoop dat jullie datgene halen wat ik ook graag wilde! GOUD!!!!!! Ga ervoor en zorg dat je jezelf niet teleurstelt want het gaat allemaal ontzettend snel en het is o zo mooi! NOGMAALS ALLEMAAL BEDANKT. Ik verlaat met opgeheven hoofd de Nederlandse Aangepast wielrennen selectie!!