Beste mensen allereerst ben ik ontzettend blij om te melden dat ik heb voldaan aan de nominatienorm voor de Spelen van 2012. Hiervoor moest ik top 6 rijden en ik ben als 4e over de streep gekomen.
Het was een bizarre race. Nadat het startsein was gegeven was het erg nerveus in het peleton van 13 handbikers. Veel wilde net hun bike even ergens tussen drukken en er werden een hoop onverwachte bewegingen gemaakt. Dit nerveuze gedrag werd uiteindelijk uitbetaald in een crash waarbij mijn teamgenoot Jetze Plat betrokken raakte. Ik zag dat recht voor me gebeuren en moest over de stoep rijden om de ravage te ontwijken. Vanaf dat moment werd er heel hard doorgereden en moest ik de kopgroep van 8 bikers loslaten. In de eerste instantie baalde ik hier behoorlijk van want ik dacht dat ik hen nooit meer bij zou halen. In mijn achterhoofd wist ik natuurlijk ook dat we pas in de eerste ronde zaten en dat er nog van alles kon gebeuren. Ik besloot in een goed tempo door te biken en hoopte dat ik nog bij wat bikers zou komen die van de kopgroep waren gevallen. Vlak voor het eind van de eerste ronde zag ik dat mijn Australische concurrent/maatje;-) stil stond. Ik ging er voorbij en vervolgde mijn weg. Kort daarna kwam de Australiër naar me toe en we vervolgde samen onze weg en ik was hier heel blij mee. We reden goed kop over kop en lieten elkaar niet achter als 1 van ons een zwak momentje had. Wel merkte ik dat ik in de klimmetjes en bochten staads wat van hem wegliep. Dit was voor mijn gevoel erg prettig. Halverwege de 2e ronde zag ik dat mijn 2e teamgenoot Johan Reekers ook betrokken was geraakt bij een crash en daar baalde ik enorm van want nu was ik nog de enige Nederlander in de koers. Jullie mogen best weten dat ik heel wat gevloekt heb op dat moment. Ik vervolgde mijn weg samen met de Australiër en dit ging nog steeds perfect en in een toptempo! Toen we aan het eind van de 3e ronde waren kwamen we nog een 2-tal andere bikers tegen en dit was een Israëliër waarvan ik het verwachte en een Italiaan waarvan ik het niet verwachtte. Bij beide lag het tempo niet hoog en het was duidelijk dat we hen op sleeptouw moesten nemen. Ik was hier ontzettend blij mee want ik reed op dat moment in top 6 en dus op weg naar nominatie! Ik besloot niet teveel kopwerk te doen en dit ging goed. Ongeveer 5 km voor de finish kregen we van de jury door dat we 45 seconden verwijderd waren van de kopgroep. Ik was blij met deze info maar deed hier niks extra’s voor omdat ik op een veilig positie zat. Nog geen 2 minuten later kregen we door dat de afstand tussen elkaar nog maar 30 seconden was. Wederom een fijne bevestiging omdat ik nu wist dat het tempo bij ons een stuk hoger lag. 2 km voor de finish kregen we door dat de afstand nog 15 seconden was en nadat we de laatste bocht hadden genomen zag ik de kopgroep met Sanchez(toen nog wereldkampioen), van Dijk(Zuid Afrika), Mosandl(Duitsland) en de Cleir(België) voor me. Het gat tussen ons was echt minimaal en ik besloot bij hen aan te sluiten. Na de rotonde, dit was ongeveer 350 meter voor de finish zag ik voor me dat de sprint werd ingezet en ik ging mee. Ik slaagde er in om Sanchez in te halen en kwam vlak achter nummer 3 over de finish. Geen medaille maar wel een top 6 klassering en dus superblij!!!! Nominatie voor London is dus binnen en ik kan mijn weg naar de top dus gewoon vervolgen. Ik heb er ontzettend veel vertrouwen in en ik ga met opgeheven hoofd de winter in. Er is nog steeds een hoop te doen maar dat komt goed. Tot later!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten