Inmiddels zijn we aangekomen bij de laatste internationale wedstrijd van het jaar. Wat is dit seizoen hard gegaan en wat heb ik een hoop geleerd. Het geeft een hoop vertrouwen voor het volgende seizoen. Op het laatst mogelijke moment pak ik mijn nominatie voor de Paralympische Spelen van 2012 en dat betekent dus dat ik me met alle mogelijke faciliteiten kan voorbereiden op het nieuwe seizoen.
Omdat ik me heb genomineerd besloot ik de de laatste EHC-wedstrijd ook deel te nemen.
Nadat ik op vrijdagochtend in Milaan was aangekomen stonden mensen van de organisatie me al op te wachten om me naar mijn hotel te brengen. Mijn teamgenoot Jetze Plat was de dag ervoor al aangekomen met onze bikes. Hij is hier met de auto.
Voor de avond stond de tijdrit gepland. de afstand was ruim 10 KM. Toen ik in het hotel aankwam stond inmiddels ook al de startvolgorde online. Ik zou als 1 van de laatste van de avond starten. Voor me startte Jetze en achter me startte Alessandro Zanardi en Norbert Mosandl. Zij waren respectievelijk 2e en 3e op het WK. Mijn doel was om niet door hen te worden ingehaald want de startafstand tussen elkaar was maar 30 seconden. Dit was een scherp doel maar niet onmogelijk. Rond 15.00 uur nadat ik alles een beetje had uitgepakt zijn we naar het parcour gegaan om ons aan te melden. De sfeer was erg goed en je kon aan alles zien dat deze wedstrijd organisatorisch groots was opgezet. Het was zelfs drukker dan bij het WK. Dat was leuk om te zien.
In de avond om 20.22.30 wast het mijn beurt om te starten. In de middag had ik al goed verkend en was het parcour duidelijk voor mij. Start ging erg goed en al vrij snel kwam ik een aantal handbikers uit een andere klasse tegen die al eerder waren gestart. Ik kreeg het ritme goed te pakken en kwam na 1.5 ronde een biker tegen die een minuut voor me was gestart. Ik haalde hem in alsof hij stilstond. Dit gaf me een sterk gevoel want achter me zag ik nog steeds niemand. Toen ik bijna de laatste ronde inging zag ik een zwitser die uit de bocht was gevlogen. Gelukkig kon ik daar probleemloos langs komen. Op de helft van de 3e en laatste ronde was er nog steeds niemand achter me en besloot om dat ook niet meer te laten gebeuren. Ik gaf wat gas bij en op het laatste moment kwam er nog een cameramotor naast me rijden. Dit was leuk en ik wist dat het goed ging. Toen ik was gefinisht was ik superblij en hoopte ik op een podiumplek. Mijn maatje Jetze was ook heel goed gegaan en stilletjes hoopte we op 2 nederlanders op het podium. Vrij snel werd er omgeroepen dat Jetze 3e was geworden en ik 4e met een achterstand van 10 seconden op hem en 18 seconden op de 1e plaats. Dit was wel een kleine teleurstelling maar absoluut geen reden om verdrietig te zijn. Ik zit er elke keer heel dichtbij en ik heb nog een goede winter te gaan.
Vanavond hebben we de wegwedstrijd. Deze race is een uur plus 1 ronde. Het belooft leuk te worden. Om 20.30 is de start! keep your fingers crossed!!
Tot snel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten