Bye bye Matane Hello Baie Comeau

Ja beste mensen de kop is eraf en ik denk dat ik mag terugkijken op een succesvolle en vooral leerzame week. Afgelopen dinsdag kwamen we met de Nederlandse selectie eindelijk aan in Matane. De plek waar de 3e en laatste Worldcup zou plaats vinden, en ook meteen het laatste meetmoment met de wereldtop voor het WK. Na een behoorlijke lange reis arriveerde we rond 15:00 uur in het hotel waarna ik snel mijn bike klaar ging maken om nog even los te biken.

Na een redelijk rommelige nacht door de jetlag zijn we op woensdag met z’n allen richting het parcour gegaan om te verkennen. Als eerste met de auto vanwege het tijdgebrek en daarna met de bike. Het parcour kenmerkte zich door 2 snelle afdalingen en 2 korte klimmetjes.

Op donderdagmiddag was het dan zover. De tijdrit. Datgene waar ik me de hele winter op had voorbereid en waar ik in de eerdere Worldcups in goede en minder goede doen zilver had gewonnen. Alleen was er nu een een klein verschil. Mijn nieuwe bike. Een andere zitbak en een andere wielbasis. Ik was erg benieuwd hoe hij het in de wedstrijd zou doen. Om 16:37 mocht ik starten met de tijdrit en ik had een mooie focus voor mij. 1 Amerikaan en 1 Israëliër. De Israëliër had ik op eerdere wedstrijden al ingehaald dus dat is een fijne gedachte. De bondscoach had besloten om met de volgauto achter mij aan te rijden en ik ervaarde dat als prettig. Net even op die momenten dat het moeilijk wordt scherp houden. Ik vond na de start een goed ritme waarna ik al vrij snel een klimmetje tegen kwam. Hier moest ik iets meer gas geven waarna ik iets te hard verder ging. Na de eerste doorkomst kreeg ik de bevestiging dat ik de snelste doorkomst op dat moment had. Wel met de wetenschap dat er nog snelle jongens achter me zaten maar ook met diezelfde wetenschap dat ik sneller was dan de regerend wereldkampioen Oscar Sanchez die voor mij was gestart. In de 2e en laatste ronde merkte ik dat ik iets te enthousiast in de eerste ronde had gebiked. Ik kon niet meer het gewenste wattage blijven biken en hierdoor viel ik iets terug. Wel kon ik op het laatste moment nog versnellen maar dat was echt in de laatste 500 meter! Na de finish kreeg ik al snel te horen dat mijn NL maatje Johan Reekers sneller was dan ik. Iets wat ik absoluut niet had verwacht. Het was nu de hoop dat ik op het podium zou komen. Uiteindelijk kreeg ik door dat ik 3e was geworden met een voorsprong van 6 seconden op plek 4. Krapjes maar voldoende. Met 2 Nederlanders op het podium na een tijdrit dat was wel mooi. De winst moesten we laten aan de ongenaakbare Alex Zanardi.

OP zaterdag stond de wegwedstrijd op het programma. De eerste echte test met 3 Nederlanders in de wedstrijd. En in tegenstelling tot voorgaande jaren hadden we nu allemaal het niveau om er wat van te kunnen maken. We zouden in ieder geval 2 lastige kluiven hebben aan regerend wereldkampioen Ernst van Dijk en regerend Paralympisch kampioen Zanardi. Al meteen vanaf de start was het duidelijk dat Zanardi en van Dijk afspraken hadden gemaakt. Echter konden we goed reageren op hun acties en bleef daardoor een echte ontsnapping van hun kant uit. Gedurende de hele wedstrijd plaatste wij ook aanvallen maar niet met het gewenste resultaat. Uiteindelijk waren we in de laatste ronde nog steeds met 5 man bij elkaar. In het laatste klimmetje plaatste ik nog een laatste aanval om te proberen het groepje uit elkaar te trekken en dit lukte goed. Naar verluid had ik zelfs een serieus gat geslagen met Van Dijk en NL maat Jetze in mijn wiel. Helaas sloeg toen het noodlot toe. Ik was zo ontzettend gefocused op mijn demarrage dat ik een voorliggende handbiker uit de andere klasse totaal over het hoofd zag en daar half opknalde. Weg actie en ik was alleen maar blij dat ik nog op 3 wielen stond. Ik baalde enorm. Wel kon ik doorrijden maar alles zat weer bij elkaar en dus zou het op een sprint aankomen. Omdat Jetze van ons 3én de beste sprint heeft besloten we hem te helpen voor de overwinning maar helaas liep dit ook heel anders dan gepland. Voordat we de finishstraat inreden zat Jetze in het wiel van Van Dijk en dit was mooi. Zanardi zat achter mij en moest dus om mij heen. In plaats daarvan schoot hij over de stoep en was in staat om Jetze in te halen in de sprint. Jetze verloor de sprint van Van Dijk en zo moesten we helaas genoegen nemen met een 3e prijs. Een teleurstelling. Johan finished uiteindelijk als 4e en ik 5e.

Ik denk dat we een heel goede generale hebben gehad voor het WK. We weten wat er beter kan en het belangrijkste is dat we weten wat we van elkaar kunnen verwachten. Iedereen staat op scherp en dat is leuk. Ik kijk daarom ook erg uit naar het WK. Daar hebben we als eerste donderdag de tijdrit en op zaterdag de wegwedstrijd. We gaan ervoor.#GOTEAMNL #FocusWKCanada Ik wil wederom iedereen bedanken voor de steun en leuke berichten die ik via Facebook en Twitter heb mogen ontvangen. Ga er vooral mee door want het doet me enorm goed.